- ἀναβραχεῖν
- ἀνα-βραχεῖν, only aor. 3 sing. ἀνέβραχε: of armor (clanged), Il. 19.13; of a door (‘groaned’), ἠύτε ταῦρος, Od. 21.48. Cf. βραχεῖν.
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό). 2010.
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό). 2010.